In het humoristisch kinderboek 'Vuurtorenbeer' van Mathilde Stein ontmoet Vuurtorenbeer zijn held.. en dat valt nogal tegen! Met tekeningen van Piet Grobler waar de lach vanaf spat. Bekroond met een Zilveren Griffel 2024.

Vuurtorenbeer was altijd blij. Elke morgen dacht hij bij zichzelf: Wat bof ik toch dat ik een Vuurtorenbeer ben! Wát een geluk! En dan dook hij vrolijk de zee in voor zijn ochtendbad.

Maar dan begint de krant de verhalen van Avonturenbeer te publiceren. Die heeft pas een spannend leven! Opeens lijkt het leven van Vuurtorenbeer wel erg saai en voelt zijn eiland wel heel klein.

Op een nacht, in een hevige storm, ziet Vuurtorenbeer een drenkeling in de woeste zee. Met gevaar voor eigen leven brengt hij de beer aan land en neemt hem in huis. Laat dat nou Avonturenbeer zijn! Vuurtorenbeer kan zijn geluk niet op. Maar Avonturenbeer is wel heel anders dan Vuurtorenbeer zich had voorgesteld...

Uit het Juryrapport Griffels en Penselen 2024:
"Stilistisch is de tekst van hoog niveau. De manier waarop Stein rekening houdt met de jonge leeftijd van de lezer is briljant. Ze speelt vakkundig met het ritme van de zinnen, de ene keer door weinig woorden goed te plaatsen, de andere keer gebruikt ze woordklanken en woordgrapjes. De tekst is verrijkt met originele nieuwe woorden, zoals ‘snotverkokkels’ en ‘potvisglorie.’"

Aantal pagina's: 80.
Uitgeverij: Lemniscaat.